One DNA of één polymeer kunstgras
ONE-DNA of één polymeer kunstgras is een type kunstgrasgras dat uit één soort polymeer wordt vervaardigd. Kunstgras dat uit één polymeer bestaat, ook wel mono-polymeer kunstgras genoemd, is kunstgras waarbij alle componenten, zoals de grassprieten, primery backing (tuft doek) en de rug gemaakt zijn van hetzelfde polymeermateriaal, bijvoorbeeld volledig uit polyethyleen. Dit in tegenstelling tot traditioneel kunstgras dat vaak verschillende polymeren combineert zoals polyethyleen voor de sprieten en polypropyleen voor de backing, wat het lastig maakt om te recyclen omdat deze materialen apart verwerkt moeten worden. Dit type kunstgras wordt vaak gepromoot als een innovatieve en milieubewuste oplossing, vooral voor sportvelden, tuinen, en openbare ruimtes waar duurzaamheid belangrijk is, maar alleen daar waar echt natuur gras geen oplossing is.
Voordeel ONE-DNA of één polymeer kunstgras
Het voordeel van ONE-DNA kunstgras of één polymeer kunstgras is dat het volledig recyclebaar is, omdat het uit één enkel materiaal bestaat. Dit maakt het milieuvriendelijker dan andere kunstgrastypes, omdat het makkelijker kan worden hergebruikt of verwerkt zonder dat verschillende materialen gescheiden hoeven te worden. Dit soort kunstgras wordt vaak gepromoot vanwege de duurzaamheid en het gemak bij het recycleren aan het einde van de levensduur.
De voordelen van one-polymeer kunstgras zijn onder andere:
1. Volledig recyclebaar: Omdat alle delen uit hetzelfde materiaal bestaan, kan het gemakkelijk gerecycled worden zonder dat de verschillende lagen gescheiden hoeven te worden.
2. Duurzaamheid: Het biedt een duurzamere oplossing voor kunstgras, omdat het bij het einde van de levensduur hergebruikt kan worden in plaats van op de stortplaats te belanden.
3. Milieuvriendelijker: Het helpt de ecologische voetafdruk te verkleinen, doordat het gemakkelijker in de circulaire economie past.
Verschil tussen ONE-DNA en ONE-polymeer kunstgras
ONE-DNA kunstgras en ONE-polymeer kunstgras verwijzen in feite naar hetzelfde concept, namelijk kunstgras dat volledig uit één soort polymeer bestaat. Beide termen worden gebruikt om aan te geven dat het kunstgras gemakkelijker recyclebaar is omdat het uit één enkel type materiaal is opgebouwd, wat recyclingprocessen vereenvoudigt.
Het verschil in benaming ligt meer in de marketing en de technische terminologie:
ONE-DNA kunstgras: Dit is een merk- of marketingterm die de nadruk legt op het concept van één type materiaal (zoals in “één DNA”) en de circulaire economie, waarbij hergebruik en duurzaamheid centraal staan.
ONE-polymeer kunstgras: Dit is een meer technische term die hetzelfde idee beschrijft, namelijk dat het kunstgras uit één polymeer is opgebouwd, zonder vermenging van verschillende soorten polymeren.
Omdat beide concepten hetzelfde soort product beschrijven, is er geen kwalitatief verschil tussen de twee. Het gaat om dezelfde duurzame oplossing voor kunstgras, ontworpen om beter te kunnen recyclen en een kleinere ecologische voetafdruk achter te laten. Dus in termen van kwaliteit en milieuvriendelijkheid zijn ze gelijkwaardig, en het gebruik van de ene term boven de andere hangt vooral af van de context (marketing versus technische beschrijving).
Note: In One DNA of één polymeer kunstgras zit wel een heel klein percentage toeslagmaterialen, zoals: anti oxidanten, UV stabilisatoren en pigment (kleur). Dit is niet te voorkomen voor de specifieke toepassing.
Anti oxidanten en UV-stabiliteit is belangrijk in kunstgras omdat het ervoor zorgt dat het kunstgras bestand is tegen de schadelijke effecten van blootstelling aan zonlicht, met name de ultraviolette (UV) stralen. Kunstgras wordt vaak buitenshuis gebruikt, waar het continu aan zonlicht wordt blootgesteld.
Zonder anti oxidanten en UV-stabiliteit kunnen de UV-stralen schade veroorzaken aan kunstgras, zoals:
- Verkleuring en vervaging: Zonder UV-bescherming kan kunstgras na verloop van tijd verkleuren en zijn originele kleur verliezen, waardoor het er dof en versleten uitziet;
- Verzwakking van het materiaal: UV-stralen kunnen de polymeren in het kunstgras afbreken, wat leidt tot broosheid en vermindering van de structurele integriteit van de grassprieten. Hierdoor kan het gras sneller slijten en scheuren;
- Kortere levensduur: Kunstgras zonder voldoende UV-stabiliteit zal sneller verouderen en verslechteren, waardoor het eerder moet worden vervangen. Dit kan op de lange termijn hogere kosten met zich meebrengen.
Door UV-stabiliteit toe te voegen aan kunstgras, wordt de levensduur aanzienlijk verlengd, behoudt het zijn kleur en blijft het materiaal sterk, zelfs bij langdurige blootstelling aan de zon. Dit maakt UV-stabiliteit essentieel voor de duurzaamheid (in dit verband, lang mee gaan) en het uiterlijk van kunstgras, vooral in zonnige klimaten.
